Pod koniec października czekają nas targi pomysłów na biznes Franczyza 2017. Ten numer magazynu WBF będą więc czytać głównie ci, którzy planują biznes. To zazwyczaj osoby, które podchodzą do tematu bardzo poważnie, ale jeszcze z taką pewną nieśmiałością; pytają, czy się nadaję, czy mnie stać? Najchętniej rozkręciliby jakiegoś biznesmena, żeby zobaczyć, co jest w środku, żeby później te same rozwiązania zastosować u siebie.

Na początku zawsze jest niepewność. Nie wiecie, czy pasujecie do towarzystwa: w końcu biznesu jeszcze nie prowadziliście. Chcę wam zrobić zastrzyk z optymizmu; sporo wiemy na temat polskich biznesmenów, pewnie zaskoczy was, w ilu punktach będziecie podobni.

1. Przedsiębiorca wydaje na biznes średnio ponad 200 tys. zł, ale największa grupa inwestuje nie więcej niż 100 tysięcy. Własna firma kosztuje biznesmena sporo nerwów, jak opisuje go psycholog Jacek Santorski: „faktury podpisuje własną krwią”. Kto firmy nie prowadził, temu trudno poczuć te emocje. Ani seksu, ani biznesu nie da się opowiedzieć. Trzeba to przeżyć.

2. Nie istnieje przepis na biznesmena, nikt się nim nie rodzi. Często to sytuacja tworzy przedsiębiorcę, jakaś okazja, przypadek, konieczność. Ktoś się rozwodzi, ktoś traci pracę, dostaje spadek. I zaczyna. Owszem są cechy, które pomagają w biznesie (skłonność do ryzyka, pracowitość, kreatywność, otwartość), ale większość z nas da radę, mimo różnych charakterów. Polak jest wolny, kiedy musi.

3. Co ciekawe, biznesmen jest towarzyską konserwą – ma zazwyczaj jedną żonę przez całe życie. Dlaczego? Może zarobiony i nie ma czasu na więcej albo ogranicza ryzyko utraty majątku.

4. Czy przedsiębiorca ma wady – wstyd przyznać - może być awanturujący się. Napoleon w pracy, w domu nie zdejmuje kabury ani munduru. Pogoni dzieci za brak odrobionych lekcji, żonę ofuknie albo nie usłyszy jej ważnej opowieści, bo już myśli o jutrzejszym spotkaniu. Gdzieś zapada w siebie i tam spaceruje wśród tabelek Excela niesłyszany ani niesłuchający.

5. To jak naprawdę wygląda to odbicie w lustrze? Wizerunkowo nieco paskudnie. Przedsiębiorca bywa trochę obrażony, że w literaturze nie występują pozytywni bohaterowie biznesmeni, wszędzie tylko układy i cynizm. Jest Wokulski, co zarabia na wojnie z Ruskimi, i jest Borowiecki zdradzający ukochaną. A współcześnie w filmie „Chłopaki nie płaczą” szemrany biznesmen wysyła asystenta Silnorękiego do ustawienia listy przebojów, kiedy tępy synalek chce nagrywać płyty. Cwaniactwo i mafia.

6. Wróćmy jednak do zalet. Pieniądze nie są jedynym celem biznesmena i często są celem przy okazji. Bardziej niż o luksus chodzi mu o realizację pomysłu, realizację siebie i marzeń – pieniądze są tylko nagrodą. Nawet jak biznesmen opływa w luksusy, to lubi, jak jest o nich cicho i najgorszym dniem roku jest dla niego publikacja listy najbogatszych Polaków.

7. Firma doradcza Granth Thornton i bank HSBC przeanalizowali życiorysy właścicieli największych prywatnych przedsiębiorstw. Uśredniony polski biznesmen otworzył firmę po trzydziestce. To mówią wszystkie statystyki: biznes warto zaczynać jak najszybciej. Prawie każdy biznesmen pracował wcześniej na etacie – ale nie za długo, kilka lat. Etat nie jest wiec obciążeniem, doświadczone zgromadzone w pracy u kogoś jest też przydatne w pracy na swoim.

8. Jakie wykształcenie ma biznesmen? Ten, kto stworzył biznes od zera, utrzymał się na rynku bardziej dzięki intuicji i ciężkiej pracy niż uniwersyteckiej wiedzy. Największą szansę na biznes mają inżynierowie, a najmniejszą humaniśc i po politologii. Co ciekawe, tylko ¼ przedsiębiorców stanowią ekonomiści. Widać, za dużo wiedzieć też niezdrowo.

Codziennie patrząc w lustro, patrzysz w oczy człowieka, od którego zależy twoje życie. Ale kiedy widzisz swoje odbicie, to nieświadomie sam przed sobą odrobinę pozujesz. Czy tak trudno zrobić minę biznesmena? Potrenuj.