Ustawa o kredycie konsumenckim

Young Engineers fit for a Prince

00:00

03:42

1.0x

Dnia 25 maja 2001 r. Sejm uchwalił ustawę o kredycie konsumenckim, którą zajmie się teraz Senat. W rozumieniu ustawy konsumentem jest osoba fizyczna, która stara się o kredyt (pożyczkę) na cele nie związane bezpośrednio z działalnością gospodarczą. Natomiast kredytem konsumenckim (poza pożyczką i kredytem bankowym) jest także m.in. umowa o odroczeniu konsumentowi terminu zapłaty lub na mocy której zapłata konsumenta ma nastąpić później niż świadczenie kredytodawcy. Kredytu konsumenckiego mógłby udzielić przedsiębiorca (osoba fizyczna, prawna), który w zakresie swojej działalności oferuje go konsumentom w jakiejkolwiek postaci.

Spośród kredytów, do których miałyby zastosowanie przepisy ustawy, wyłączono m.in. kredyty poniżej 500 zł i powyżej 80 tys. zł (lub ich równowartość w innej walucie) oraz kredyty których termin spłaty nie przekracza trzech miesięcy.

Zgodnie z ustawą umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta na piśmie lub w innej formie, gdy wymagają tego odrębne przepisy. Gdy kredytodawcą jest osoba prawna, należy podać w umowie organ, który zarejestrował jej działalność, numer w rejestrze, pod którym została wpisana, a także inne istotne postanowienia umowy takie jak wysokość kredytu, zasady i terminy spłaty, roczne oprocentowanie oraz warunki jego zmiany; opłaty, prowizje i inne koszty kredytu. W umowie powinny też znaleźć się m.in. informacje o całkowitym koszcie kredytu i rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania, o uprawnieniach i skutkach przeterminowanej spłaty, o skutkach niedotrzymanie warunków umowy.

Ustawa wprowadza szeroki wachlarz uprawnień konsumenta. Zgodnie z jej przepisami każdy konsument może bez podania przyczyny odstąpić od umowy w ciągu trzech dni od jej zawarcia, a jeśli w umowie nie było informacji o prawie odstąpienia, może to zrobić w ciągu 10 dni od otrzymania pisemnej informacji na ten temat, nie później niż w ciągu 2 miesięcy od podpisania umowy. Kredytodawca ma obowiązek wręczania konsumentom przy umowach wzoru odstąpienia. Przed upływem terminu do odstąpienia konsument nie musi spłacać kredytu ani oprocentowania. W przypadku rezygnacji z umowy, kredytodawca niezwłocznie zwróci konsumentowi poniesione przez niego koszty kredytu, z wyjątkiem opłaty przygotowawczej oraz pobranych od konsumenta opłat związanych z ustanowieniem zabezpieczenia. Zgodnie z przepisami ustawy umowa o kredyt konsumencki nie może wyłączać ani ograniczać uprawnień konsumenta przewidzianych w ustawie, nawet w sytuacji gdy strony wybiorą prawo obce.

W ogłoszeniach i reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego, określających warunki jego udzielenia, kredytodawcy będą musieli podać rzeczywistą roczną stopę oprocentowania, wyliczoną od całkowitego kosztu kredytu.

Ustawa przewiduje sankcje (kara grzywny) dla kredytodawców za rażące naruszenie wymagań ustawowych co do treści umowy o kredyt konsumencki, jak również za niepodanie w reklamach lub ogłoszeniach rzeczywistego oprocentowania kredytu.